Maar zijn het alleen de kinderen die naar school gaan?
Gaan we niet allemaal op een of andere manier altijd naar school?
Ik zie het leven graag als een immens klaslokaal: er valt zoveel te ‘leren’, elke dag opnieuw…
Natuurlijk dient onze ziel niets te “leren”, maar wij als mensen hebben een hele opdracht om te herinneren wie we echt zijn en vooral om te ervaren.
Wat kunnen we nu allemaal ervaren?
We kunnen natuurlijk ervaren wat pijn is, verdriet, jaloezie, boosheid, depressie, angst, verveling, stress,… maar ook wat liefde is, vreugde, plezier, kalmte, tevredenheid, schoonheid, geborgenheid en nog zoveel meer.
Er valt zoveel te ervaren in de uiterlijke wereld: de schoonheid van een zonsondergang, de pracht van besneeuwde bergtoppen, de warmte van een zonnige namiddag in de tuin, gezelligheid van liefdevolle menselijke contacten,… maar ook de kracht van een onweer, de koude van een sneeuwstorm, de pijn of angst van negatieve menselijke contacten,…
We leven immers in een wereld van polariteit, van tegenovergestelden, die wij, als mens vaak beoordelen als “goed” en “slecht”.
Eigenlijk bestaat er Thuis, aan de andere kant van de sluier, geen “goed” en “slecht”, dit zijn menselijke oordelen.
Thuis bestaan er alleen ervaringen, die we als mens “aangenaam” of “onaangenaam” ervaren hebben.
Het komt er eigenlijk op neer om hier tijdens ons op Aarde zoveel mogelijk te ervaren en zo weinig mogelijk te oordelen…
Dit doet me denken aan volgend verhaal:
Een boer woont in een arm dopje. Hij wordt door iedereen beschouwd als rijk, want hij heeft een paard dat hij gebruikt om te ploegen. Op een dag gaat het paard ervan door. Zijn buurman vindt dat vreselijk, maar de boer zegt alleen maar: “Wat is goed, wat is slecht?”
Een paar dagen later komt het paard terug. Het brengt ook nog een wild paard mee. Zijn buurman vindt dat zeer goed nieuws, maar de boer zegt alleen maar: “Wat is goed, wat is slecht?”
De volgende dag probeert de zoon van de boer op het wilde paard te rijden. Het paard werpt hem af en de zoon breekt een been. De buurman toont zijn medeleven voor dit slechte nieuws, maar de boer zegt opnieuw: “Wat is goed, wat is slecht?”
Een week later komen militairen naar het dorp om jonge mannen te recruteren voor de verplichte dient. De zoon van de boer willen ze niet hebben omwille van zijn gebroken been. De buurman laat weten dat hij blij is met dat goede nieuws, maar de boer zegt weer: “Wat is goed, wat is slecht?”
Niets is immers “goed” of “slecht”, het is alleen maar. In de zogenaamd “goede” dingen kan een addertje onder het gras zitten (vb. fantastisch werk kan betekenen dat ook betekenen dat men geen tijd meer heeft om te leven en dat de persoonlijke relatie eronder lijdt) en in de zogenaamd “slechte” dingen kan een schat aan ervaringen zitten (ikzelf beschouw mijn ongeval en mijn schouderoperatie als een geschenk uit de hemel: ik heb juist daardoor zoveel bijgeleerd, zoveel ervaren en in contact gekomen met zoveel mooie mensen, waarvan enkele nu hartsvrienden voor het leven geworden zijn).
Wanneer we niet vervallen in oordelen in “goed” en “slecht”, zijn we in staat om meer van het totale plaatje te zien en de ervaring bewuster te beleven. Ons leven wordt voller én boeiender.
Als we ons bewust worden dat angst, verdriet, pijn, boosheid,… gewoon ervaringen zijn, niet goed, niet slecht, gewoon ervaringen, kunnen we deze gemakkelijker loslaten want dan zitten we veel minder vast in drama . Bovendien is het zo dat wanneer we vechten tegen iets (we willen die “slechte” ervaringen niet hebben), dan versterken we deze nog. Het is precies als water geven aan planten: wanneer we water geven (= aandacht, energie), groeien ze en dat geldt zowel voor mooie bloemen (“goede” dingen) als onkruid (“slechte” dingen).
Eigenlijk zouden we op het einde van elke dag ons de vraag kunnen stellen die een BVK (Bekende Vlaamse Kok) altijd stelt:
“EN WAT HEBBEN WE GELEERD VANDAAG?”
Neem elke avond even te tijd om deze vraag te stellen en laat het antwoord komen vanuit een plaats van niet-oordelen, de plaats van diep Weten, waar de Ziel weet dat alles gewoon ervaringen zijn.
Een voorbeeld: je hebt een confrontatie gehad met een heel negatief, boos iemand. Je kan natuurlijk beschouwen dat je die persoon nooit meer wil zien, dat die je zoveel pijn heeft gedaan of dat je zo boos bent, maar je kan ook kijken naar wat je geleerd hebt eruit. Misschien ben je rustig kunnen blijven, misschien ook niet… Misschien heb jij je eigen boosheid kunnen uiten, misschien heb je die ingeslikt, misschien heeft die persoon dingen gezegd die wel juist waren en waaraan jij aandacht dient aan te besteden, misschien waren het allemaal leugens, projecties van de ander die jij bij die ander dient te laten…
Door zo naar het leven te kijken, ga je niet alleen beter overweg kunnen met alles wat op je pad komt, maar wordt je leven veel rijker. Elke dag is immers een prachtig geschenk, een gelegenheid om te ervaren en te leren. Bovendien is het ook zo dat als we ons bewust worden van wat we “geleerd” hebben, er veel kans is dat we het niet opnieuw dienen te leren (wat natuurlijk fijn is voor die leerervaringen die we als ‘minder aangenaam’ beschouwen).
Ik wens jullie een boeiende leerschool toe!
Liefs
Evelyne
