Wie? De Sint natuurlijk!
We zijn bijna 6 december en heel wat kleine (en grote) kinderen zijn aan het aftellen tot die magische ochtend waarop ze ontdekken dat Sinterklaas op wonderbaarlijke wijze geschenken is komen brengen.
Maar wist je dat Sinterklaas echt heeft bestaan?
Zijn naam was Nicolaas en hij was bisschop van Macy (klein-Azië, nu Turkije). Hij is gestorven op 6 december ca. 340 na Christus.
Later werd hij vanwege zijn goede daden heilig verklaard, hoewel hij nu van de heiligenkalender is verdwenen. Ongeveer 200 jaar na zijn dood ontstonden er allerlei legendes over zijn persoon en goede daden. Zijn reputatie als kindervriend berust onder meer op de legende waarin hij drie vermoorde jongetjes uit een bad pekel redde en terug tot leven wekte. Hij strooide geld rond in het huis van een arme edelman die hierdoor zijn brave, nette dochters kon behoeden van een miserabel leven.
Ook Zwarte Piet heeft écht bestaan!
Zoals iedereen wel weet, werkt Sinterklaas niet alleen: hij wordt vergezeld door Zwarte Piet, die de zak met cadeautjes draagt en door de schoorstenen kan kruipen om de pakjes in de schoenen van de kinderen te stoppen. Zijn herkomst is heel vaag: zo is er het verhaal over Piter, een Ethiopische wees die als slaaf na zijn vrijlating uit dankbaarheid bij de oude bisschop in dienst is gebleven.
Wat er ook van waar is: voor mij is dit een prachtig feest dat in oorsprong het vieren van geven en ontvangen betekent.
De vreugde van het ontvangen is duidelijk te zien in de ogen van de kinderen wanneer ze vol verwachting de woonkamer binnenkomen en hopen dat Sinterklaas binnen geraakt is met al zijn speelgoed.
De vreugde van het ontvangen is ook te horen wanneer ze uit volle borst roepen: “Dank u Sinterklaas!”
En de vreugde van het ontvangen is ook te zien in hun stralende gezichtjes wanneer ze bezig zijn te ontdekken wat de Sint allemaal gebracht heeft.
Maar wat met de vreugde van het geven?
Deze is eerder te zien in de stilte van de ‘anonieme’ helpers van de Sint. Degenen die het gevraagde binnengesmokkeld hebben en in de nachtelijke uurtjes mooi uitgestald hebben. Die ook even blij zijn als de kinderen en even verrast reageren.
Hoe zit het bij jou?
Ervaar jij eerder de vreugde van het geven dan de vreugde van het ontvangen? Of omgekeerd?
Ben je eerder een gever, oefen dan in het gratievol leren ontvangen.
Hoe doe je dat? Gewoon door welgemeend “dank u” te zeggen. Niet: “Je moest dat niet gedaan hebben” of “Dat was niet nodig”, alleen maar “dank je wel”.
Ben je eerder een ontvanger, zoek dan situaties om onvoorwaardelijk te geven. Dit hoeft niet veel of duur te zijn: een welgemeende glimlach, een complimentje, iets kleins… zomaar. Er is geen reden nodig, gewoon omdat het kan en omdat je de vreugde van het geven wil ervaren.
Hoe meer je de vreugde van het geven en de vreugde van het ontvangen in evenwicht brengt, hoe vreugdevoller en harmonisch je leven zal verlopen.
Ikzelf ervaar heel veel vreugde in het geven, zowel het geven van geschenken als attenties, het geven van liefdevolle aandacht en tips, alsook het geven van sessies en workshops.
Ik ben ook heel dankbaar voor wat ik allemaal mag ontvangen. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat ik krijg van jullie, mijn klanten, de reacties op mijn nieuwsbrieven en op de workshops, de vriendschap en de waardering. Zoals Sinterklaas, brengen jullie me ook heel veel vreugde!
Voor mij is het elke dag een beetje Sinterklaas. Daarom zeg ik nu vol overtuiging:
Liefs,
Evelyne
