Een wandeling door het park in Oostkamp heeft me zojuist mooie inspiratie gegeven voor deze nieuwsbrief.
Honderden, duizenden, miljoenen bladeren in allerlei mooie kleuren liggen op de grond…
De bomen laten alles wat ze op dit ogenblik niet meer nodig hebben los en bereiden zich voor op de volgende periode in hun leven, de winter…
Ik ben ervan overtuigd dat de Natuur met haar seizoenen een mooie leermeester kan zijn voor ons!
De herfst toont ons dat loslaten soms nodig is. Niet alles natuurlijk, de bomen laten ook alleen hun bladeren los, niet hun wortels!
Wat kunnen we beter loslaten: die zaken die we niet nodig hebben, die ons geen goed doen of die onze ontwikkeling in de weg staan…
Eigenlijk zou loslaten van alles wat ons belast gemakkelijk dienen zijn!
Waarom is het voor ons mensen dan eigenlijk zo moeilijk om los te laten en hebben we de neiging veel te veel vast te houden?
Enerzijds is het zo dat ‘vasthouden’ iets is dat heel diep in ons menselijk systeem zit.
Bij pasgeboren baby’s kan je 2 instinctieve vormen van vasthouden vaststellen: de zuigreflex en de grijpreflex. Beiden reflexen zijn zeer belangrijk voor zijn voortbestaan.
Maar ook voor de oermens was vasthouden, in de vorm van verzamelen, zeer belangrijk voor zijn voortbestaan. Het verzamelen, bewaren en het aanleggen van voorraden was vooral in onze streek, van levensbelang om de strenge winter door te komen.
We hebben dus een diepgewortelde aanleg om vast te houden.
Op zich is vasthouden niet verkeerd. iedere bergbeklimmer zal dit bevestigen!
In ons dagelijks leven, net zoals bij het bergbeklimmen, is het zo dat zowel vasthouden als loslaten belangrijk zijn.
Als de bergbeklimmer zich hardnekkig blijft vasthouden aan de berg en zich niet losmaakt om verder te klimmen, zal hij uren op hetzelfde punt van de berg blijven hangen, wat zijn dood kan betekenen.
Wanneer hij echter te snel loslaat, voordat hij een veilige stap heeft kunnen zetten, dan kan dit ook zijn dood betekenen.
Vasthouden op zich is dus niet slecht en loslaten is niet automatisch goed.
Balans tussen loslaten en vasthouden is dus de boodschap!
Bij loslaten is het ook niet de bedoeling om ‘alles’ los te laten en een sober leven te gaan leiden vol ontberingen!
Het gaat er ook niet om tegen elke prijs iemand, iets of een bepaald gedrag uit je leven te ‘moeten’ bannen, als je daar vanbinnen helemaal niet toe bereid of klaar voor bent.
Je ‘moet’ niets loslaten. Je mag alles vasthouden. Je mag de tijd nemen om dingen te laten rijpen. Weet dat je zélf beslist wat je in de toekomst wil vasthouden en wat niet meer. Jij bent zélf de baas over je leven.
Weet dat jij op elk moment de KEUZE hebt!
Je kan kiezen voor vasthouden of loslaten…
Wie niets kan loslaten, sleept wel heel veel met zich mee.
We lopen allemaal rond met een emotionele rugzak.
Daarin zitten natuurlijk mooie ervaringen en herinneringen, alsook onze gaven en talenten en heel veel zaken die goed en nuttig zijn.
Maar er zitten ook een hoop dingen die eigenlijk maar een overbodig gewicht vormen. Dit zijn de ‘stenen’ in onze rugzak.
Het leven is als een berg beklimmen: met een rugzak vol stenen een berg beklimmen is moeilijk en zwaar!
Bovendien is het zo dat, als we nieuwe zaken, ervaringen, mensen… willen in ons leven, we eerst ruimte dienen te maken!
Wat zijn nu de dingen die we vasthouden?
We houden niet alleen vast aan materiële zaken maar ook aan eisen aan onszelf en aan anderen, aan relaties, aan levensomstandigheden, aan pijnlijke levenservaringen, aan maatschappelijke positie, aan vooroordelen, aan verwachtingen, aan gewoontes, aan pijn/lijden, aan allerlei emoties (zoals angst, schuldgevoel, boosheid, wrok, twijfel…)… en nog veel meer.
Weet jij waaraan je vasthoudt?
Ter voorbereiding van de visualisatie kan jij misschien eerst een lijstje maken van die zaken waaraan je vasthoudt, die zaken die jou geen goed doen of jou zelfs belemmeren het leven te leiden dat je wil leiden en die je nu bereid bent om los te laten.
Tot slot een mooie visualisatie om los te laten
Ga rustig zitten en adem enkele malen diep in en uit.
Stel je voor dat je in een haven op de kade staat, naast een heel mooi schip.
Op dit schip zal je een mooie en boeiende reis maken.
Voordat je echter aan boord gaat, dien je nog wat bagage achter te laten. Je hebt immers teveel gewicht mee!
Op de kade staat een grote houten koffer met in sierlijke letters jouw naam erop. Er zit een groot slot erop met een sleutel.
Je kan nu alles in die koffer steken wat je niet wil meenemen op jouw reis: alle angsten, zorgen, lijden, verdriet, .. alles wat op jouw lijstje staat! Jij kan kiezen wat je meeneemt en wat niet.
Zie nu hoe je alles, wat je beslist niet mee te nemen, in die koffer steekt.
Wanneer je klaar bent, sluit je de koffer en stap je met de rest van je bagage op het schip.
De koffer blijft op de kade staan.
Je kijkt naar de koffer terwijl het schip de haven verlaat. De koffer wordt kleiner en kleiner… alles wat eens zo’n impact had op jou is nu zo klein en nietig geworden!
Uiteindelijk verdwijnt de koffer totaal uit je zicht!
Besef dat al die zaken die je zo belast hebben, nu uit je leven verdwenen zijn.
Je hoeft zelfs nooit meer naar die plaats te terug te keren. De natuur zal wel zorgen voor het verdwijnen van die koffer.
Eenmaal je op volle zee bent, kan je zelfs ook die sleutel in het water gooien.
Aan jou de keuze!
Fijne reis!
Liefs,
Evelyne
