Als het leven je tot stilstand brengt….
We zijn allemaal druk bezig met leven.
Soms zijn we goed bezig, of hebben we het gevoel goed bezig te zijn,… soms ook niet…
En dan gebeurt er iets waardoor ons leven plots tot stilstand komt…
Bij mij gebeurde dit op vrijdagavond 04 april rond 20u30. Een gewone avondwandeling met de hond, plots een andere hond die in een voortuin op ons afstormde en aan het hekken luid stond te blaffen. Mijn hond schrok, sprong voor mijn voeten en ik verloor mijn evenwicht, probeerde dit nog terug te vinden maar helaas…
Toen ik me recht zette, voelde ik dat mijn linkerarm mijn linkerarm niet meer was, die hing er zomaar bij…
Daarna ging alles snel: de eigenaar van de andere hond kwam naar buiten, ambulance, ziekenhuis, foto’s, CT scan, diagnose: ernstige breuk van kop schouder, operatie nodig om prothese te plaatsen. Prognose dokter: na operatie 6 weken in draagzak met arm, revalidatie 1 jaar.
Mijn eerste reactie: ik geef mezelf 2 weken om een beetje te herstellen en dan begin ik op een of andere manier opnieuw te werken. Na de operatie (3 dagen na het ongeval omdat diende gewacht te worden op de juiste prothese) in alle rust nagedacht: waarom dwingt het leven me tot stilstand?
Ja, ik neem (soms) teveel lasten op mijn schouders; ja, ik zou meer tijd voor mezelf moeten nemen (al vond van mezelf dat ik dat al veel meer deed dan enkele jaren geleden),….
Het was duidelijk: mijn lichaam (en mijn ziel) wilden rust.
Dan kan je 2 dingen doen: je kan ertegen vechten en zeggen: ‘neen, ik wil dat niet, dat kan niet, ik moet/wil zo snel mogelijk terug werken’ of je kan in aanvaarding gaan en er het beste van maken. Ik besloot ‘vrij’ te nemen tot eind mei. Ik beschouw deze periode dan ook als ‘vakantie’, geen ziekteverlof. Woorden zijn voor mij hier belangrijk: vakantie is leuk, ziekteverlof is ‘ziek zijn, afzien en lijden’. Hier kies ik in geen geval voor!
Op het moment dat ik deze beslissing genomen had, kwam er een grote rust en diepe tevredenheid over mij (niettegenstaande dat dit ook betekende dat ik gedurende die 2 maanden geen enkel inkomen zou hebben). Ik wist dat ik de juiste beslissing genomen had.
Na een weekje ziekenhuis kwam ik thuis en dan begon het…
Ik kon bijna niets DOEN: je dient te herstellen van de shock en van de vele pijnstillers die je in het ziekenhuis gekregen hebt, je arm is volledig onbeschikbaar. Je wordt écht tot stilstand gedwongen. Je leert NIETS DOEN – heel moeilijk als je heel je leven geleerd hebt dat je altijd iets moest doen (al was het een boek lezen of TV kijken).
In deze periode leer ik zoveel: de kunst van hulp vragen én aanvaarden, de kunst van rustig in de zetel te liggen en gewoon te zijn, de kunst om écht heel dicht bij jezelf te komen, waardoor je je écht gelukkig voelt, zelfs met dat stukje lichaam dat niet goed werkt en soms vervelend doet…
Eigenlijk is wat er gebeurd is, een écht geschenk uit de hemel: ik ging het nooit in mijn hoofd gekregen hebben om 2 maand verlof te nemen, gewoon om niets te doen!
Een ‘helpende hand’ (in dit geval een helpende hond) was nodig om dit mogelijk te maken!
Wanneer ik rondom me kijk, zie ik dat meer en meer mensen tot stilstand gebracht worden door een ongeval, ziekte, burnout…
Onze maatschappij heeft ons geleerd dat we druk bezig dienen te zijn:  gestresseerd zijn en geen tijd hebben is als het ware een statussymbool geworden…
We hebben zelfs een Feest van de Arbeid!!!….maar een Feest van Rust, Zalig Nietsdoen, Spelen?
Wanneer we tot stilstand komen, zijn er zoveel dingen mogelijk: rust, kalmte, stilte, genieten van kleine en grote dingen,…
Belangrijk: je hebt ook tijd om stil te staan bij wat je écht nodig hebt om een goed gevoel te hebben over je leven (en geloof me het zijn niet die dingen waarop je in eerste instantie denkt…).
Neem dus eens de tijd om voor jezelf duidelijk te maken wat je écht nodig hebt om een goed gevoel te hebben over je leven.
Wat zijn de dingen waarin je écht zin hebt ?
Mooi is dat ‘zin hebben in iets’ in het Frans vertaald wordt als ‘avoir ENVIE’. ‘Envie’ kan je ook zien als ‘en vie’ wat betekent: ‘in leven’. Dingen waarin we zin hebben brengen ons leven, ze brengen ons tot leven!
Stel dus een lijst op van wat je echt nodig hebt en waar je écht zin in hebt en vergelijk die met je lijst van alles wat je dacht nog te moeten doen en bereiken… Misschien wordt dan een en ander duidelijk…
Omdat onze wereld steeds ingewikkelder en stressvoller wordt, hebben we eigenlijk meer tijd nodig waarin we minder hoeven te doen en te zijn. Kalmte, rust, tijd om te ontspannen en te spelen is soms moeilijk om in ons leven in te brengen, maar tezelfdertijd zoooo nodig….
Hoe meer het ons echter lukt om tijd te nemen voor zalig nietsdoen, hoe meer we beseffen hoezeer stress en drukte ons leven eigenlijk beheerst!
Het is heel belangrijk inzicht te krijgen in waar we mee bezig zijn, waar naartoe we willen en wat echt belangrijk is voor ons!
Voor mij is een ding al heel duidelijk: ik neem in de toekomst veel meer tijd voor mezelf (hoe ik dat juist zal organiseren, weet ik nog niet, maar de beslissing is genomen), want het is voor mij heel belangrijk om langere tijd ‘vrij’ te nemen en écht tot stilstand (niet gewoon hier en daar een dagje of enkele uurtjes).
Ondertussen geniet ik nog van mijn stilstand/rustperiode tot eind mei… en ik hoop voor jou hetzelfde: geniet van het leven, breng rust en kalmte, zalig nietsdoen in je leven.
Kom even tot stilstand voordat het leven je tot stilstand brengt!
Heel veel liefs
Evelyne